Bizim Köyümüz Şiiri - Hamza Bilge

Anadoluda kırsalda
Dağ köylerinde yaşardı,
Hepsinin yolları taşlı,
Hepsinin gözleri yaşlıydı.
Kimilerinin ayağında lastik ayakkabı,
Kimilerinin ayakları çıplaktı.
Bayramdan bayrama yeni elbise giyer,
Hepsi iyi yürekli çocuklardı.
Evleri tezek kokar
Yürekleri misk-i amber.
Hepsi oğlak kuzu güder,
Hepsi çiğdem nevruz toplardı.
Bir sidikli döşekte yatardı hepsi,
Analar toprak kavurur,
Lastik don bulamazdı bebeler,
Hepsi iyi yürekli çocuklardı.
Çam kozalağı toplar,
Çamurdan bilyalar yapardı.
Yere çizgi çizer oynar,
Hepsinin oyuncağı ya taş ya topraktı.
Hepsinin ayaz vururdu parmaklarına,
Hepsinin elleri yarık yarıktı.
Hepsi iyi yürekli çocuklardı.
Kimin umurundaydı yoksulluk,
Yoksulluk ugrunda ekmek kavğası.
Ve yaşlı dedenin öksürükleri,
Köye gelen çerçiler bile belliydi.
Yumurta verip düdük alırdı,
Balon şişirirdi bebeler,
Hepsi iyi yürekli çocuklardı.
Ekmek kokusu sarardı akşama yakın,
Her geçen ekmek dağıtırdı adetten.
Hoş sohbetler olurdu kom un üstünde.
Yaşlı dedeler nineler,
Böyle yok yoluna tükenirdi günler seneler.
Hepsi yoklugu yaşamıştı dün,
Hepsi tertemizdi kirlenmemişti,
Ere gittimi orda ölürdü,
Hepsi iyi yürekli kızlardı.

01,09,1984 Erzurum