Bizim böyle olmamız Şiiri - Lokman Kaya

Bizim böyle olmamız karartıyor beni aydınlıklarda
Bizim böyle olmamız yetim bırakıyor içimdeki çocuğu
Her gecenin çıkmaz her gülüşün bıçak
Her öpüşün intihar olması bizim böyle olmamızdan
Bize böyle olmak yakışmıyor anlamıyormusun
Kefeni giyip ölüme yürüyen bela gibiyim
Kendi canıma cellat oldum kendimi kovalıyorum ölüme
Bizim böyle olmamız yakıyor beni soğuk sularda
Bizim böyle olmamız çalıyor yaşam nefesimi
Haksızlığın gençliğimi teğet geçiyor
Yaşlandırıyor beni bizim böyle olmamız
Ayaz görmüş dal gibiyim yaprak döküyorum
Dağlarda bağırıp ciğerimi söküyorum
Kan kusuyorum bizim böyle olmamıza
Bizim böyle olmamız zehir oldu aşıma kan kattı yaşıma
Acıtıyor kanatıyor tüketiyor beni bizim böyle olmamız.

Lokman Kaya 2018 İzmir