17.04.1969 Afyonkarahisar Sandıklı
Kelebek kanadının rüzgârıyla savrulduk
Hüzzâma döndü renkler, acılarda kaybolduk
Aşkın ateşi çekti, pervanece kavrulduk
Anladık en sonunda, neden biz böyle olduk
Küfürden esen yeller, benliği sarhoş etti
Sırçaları dağıttı, gönül köşkümüz yitti
Her zaman yanımızda olacak kadının
her yerde yanında olmaya ant içtiğimiz
üç ayaklı dünya adaletiydi sevdamız;
sen,
ben,
gölgen-gölgem..
Devamını Oku
her yerde yanında olmaya ant içtiğimiz
üç ayaklı dünya adaletiydi sevdamız;
sen,
ben,
gölgen-gölgem..
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta