Biz çamurla oynayan çocuklardık
Sonra büyüdük kalbimize kadar çamura battık
Merhametimiz gökyüzü kadar maviydi
Sonra aramıza gurup denen bir vakit türedi
Karanlıkta kibrit çöpü misali sönüverdik
Çocuktuk ya inancımız ummanlar kadar derindi
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta