Biz Artık Tesadüf Bile Değiliz

Bir zaman vardı, yollarımızın aynı rüzgârda savrulduğu,
bir tesadüf gibi görünüp kaderin gizlice kurduğu.
Ama şimdi biliyorum, seninle biz artık tesadüf bile değiliz,
çünkü tesadüfler rastgele olur, biz ise yarım kalmış bir hikâyenin
ısrarla birbirine yazılmaya çalışan satırlarıyız.

Gözlerinle gözlerim çarpıştığında
dünya durmadı belki ama içimdeki tüm sessizlik yıkıldı.
Ellerin ellerime değmedi belki ama
hiç kimseye anlatamadığım bir sıcaklık
kalbimde hâlâ senin izini taşır.

Biz artık yolları kesişmeyen iki yabancı değiliz,
aynı şarkının farklı notalarıyız,
aynı yarayı farklı kalplerde taşıyan gölgeleriz.
Ve biliyorum; seninle biz artık tesadüf bile değiliz,
çünkü kader bile bizim adımızı suskunluğunda fısıldıyor.

İçimdeki her boşluğun adı sen olmuşken,
hangi ihtimal, hangi rastlantı
bunu açıklayabilir ki?
Seninle biz, ihtimallerin çoktan bittiği yerde,
adını koyamadığımız bir sonsuzluğa düşmüş gibiyiz.

İşte o yüzden,
seninle biz artık tesadüf bile değiliz...
Biz, yarım kalan her şeyin gölgesinde tamamlanamayan
bir "keşke"nin en ağır hâliyiz.