Biz Adanalıydık Kardaş Şiiri - Özdemir Koca

Biz Adanalıydık bahçemizde karlar yerine uçuşan çöpler vardı,
Kaldırımlar parça parça yamalıydı,
Etrafımızda hayvan besleyen komşular,
Şikayetin bini bin paraydı.

Biz Adanalıydık sokaklarda her gün kavgalar olurdu öyle,
Bazen saldırırdı gücü gücü yetene,
Şoförler sinirliydi yanlarında haydarlar,
Bazen şahit olurdu ölümlere sokaklar.

Biz Adanalıydık çarşılarında seyyar satıcıların tur attığı,
Gençlerin kızlarla parklarda cirit attığı,
Cici bici yerlerdi karlar içinde tatlılar,
Biz Adanalıydık dinmezdi mahallede bağırtılar.

Bazen Canolar çıkardı meydana çete çete kavga için,
Bazen meydan okunurdu cadde ortasında o biçim,
Martılar dalardı Seyhan nehrine,
Biz Adanalıydık kurşun sıkardık Güneşe...

Ağalarımız vardı dönüm dönüm tarla ekerlerdi köylere,
Pamuk, Mısır, Buğday ne geçerse eline,
Balık avlarlardı barajlarda bir güruh,
Sabah namazına Horoz sesiyle kalkardık,

Biz Adanalıydık otururduk Taş köprüden ötede,
Bize hoş gelirdi Adana değişmezdik Cennete,
Kanallarında çırıl çıplak yüzen çocuklar,
Tarlalardan Mısır çalan yolsuzlar.

İşte öyle geldi geçti ömrümüz bu berduş sokaklarda,
Kışın donardık, yazın yanardık bu ovada,
Ve bir kalem yazardı tüm gelmiş geçmişleri,
Unutmadık beş yıl uğraştığımızı çöp konteynerine.

Torpiller gezerdi rüşvetler gezerdi o kurumlarda,
Herkes bir yolunu bulurdu kurtulmanın işini,
Bile bile haksız olmayı severdik Adana'da,
Biz Adanalıydık herkes kendi havasında.