Şimdi solmuş satırlarda ismimi ara!
Kurumuş mürekkebin son damlasındaki
silik kelimelerde,
Tersinden okuduğun cümleler gibi,
anlamsız,
İsmin en kırılgan halleriyle yazıyorum artık,
Ne sitem, ne öfke, ne de bir beklenti!
Öyle sessiz, öyle çaresiz.
Noktaları, virgülleri de unuttum,
İmlâ hataları yapıyorum bilerek.
Sözcüklerim yorgun, cümlelerim yaralı,
Böylesi daha yakın sanırım sana.
Tek bir nefesimi dahi harcamıyorum artık senin için,
Fısıldıyor kalbim usul usul,
Tükendi nefesim,
Öldü yüreğim,
Bitti o aşk.
Kayıt Tarihi : 12.4.2025 22:51:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!