Bir gülüşüm vardı kuşları kıskandırıcak kadar
Bir tebessüm ederdim bakışlar üzerime dönerdi
Herkesin derdine çare olmaya çalışırdım
Kırmak şöyle dursun üzmeye bile korkardım
Yanlızlığım bir çığ gibi karanlığa yuvarlanıyor
Derdimi anlatmaya içimi dökmeye bir dost yok
Ne garip hergün bir yanım paramparça oluyor
Keşke diyorum hiç büyümeseydim ama olmuyor
Yıllar geçiyor aylar günler haftalar bile
Bir kırılan kalbim geçmiyor gözyaşım dinmiyor
Ben nerde hata yapmıştım seni sevmekle mi
Yoksa kendimden çok değer vermekle mi
Sen çiçeklerimi soldurdun gözümdeki ışığı söndürdün
Seni seven yüreğimi paramparça ettin viraneye dönderdin
Susuyorum herşeyine mühür vurdum dilime
En çokda seni seven kalbime yüreğime
Git artık git benden yüreğimden şehrimden
Gözümün görmediği sesini duymadığım yere git
Şimdi aramızda öyle uçurumlar açtın ki
Artık ne sen gelebilirsin nede ben bitti biz diye yok artık
Meğer ne yalanlar yaşamışım yalanlar içinde kalmışım
Artık benim kitabımda sevmek yok sevilmek yok
Zormu bir insanı sevmek onu anlamak kırmamak
Bitti artık bitti iki ayrı hayatlardayız bundan sonra
Kayıt Tarihi : 31.1.2022 12:32:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!