05.12.1979 / İstanbul
Gözlerimizi kapattığımızda,
zihin kendi ormanını kurar.
Yollar kıvrılır, gölgeler konuşur,
ve rüyalar arasında yaprak gibi savruluruz.
Peki ya bitkiler?
bu sessiz tanıklar
Sana dün bir tepeden baktım aziz İstanbul!
Görmedim gezmediğim, sevmediğim hiçbir yer.
Ömrüm oldukça gönül tahtına keyfince kurul!
Sade bir semtini sevmek bile bir ömre değer.
Nice revnaklı şehirler görünür dünyada,
Devamını Oku
Görmedim gezmediğim, sevmediğim hiçbir yer.
Ömrüm oldukça gönül tahtına keyfince kurul!
Sade bir semtini sevmek bile bir ömre değer.
Nice revnaklı şehirler görünür dünyada,


