Bitiş Saatleri Şiiri - Sebahat Sevinç Ütük

Kıyametin habercisi suskunluğun,
içimde patlamaya hazır bir sen
bir büyük yemin,
henüz öncesini doldurmamış bir fırtına.

Yanardağların ergisinde saklı bir öfke,
düşün:
nasıl da sanki
vuracakmış gibi meraklarıma.

Dakikalar geçiyor,
her biri biraz daha silerken izini,
kapılıp kayboluyor korkuların,
lanet olası aşkına
kanarak, hıçkırarak
dizlerinde ağlamaya...

Öyle çok ihtiyacım vardı ki
az önce,
lavmalarken ağzından karanlığı.

Ve ben,
yalnızca bekliyordum
bitiş saatlerini.

Zaman durmuştu belki,
ama sen,
içimde gecikmiş bir çığlık gibi
hala patlamıyordun.