Bitir Öyle Gel Şiiri - Hasan Turgut

Gönlüm bu ocakta yandı kor oldu,
Yüregim bu yolda sarardı soldu
Nefsim dağda, gönlüm boranla doldu.
Dermansız hasreti bitir, öyle gel.

Bir kez olsun yeter duyulsun çağrım.
Gurbetin gamıyla örtülü bağrım,
Sıkar kabir gibi artarken ağrım.
Ufkunda gurbeti bitir, öyle gel.

Birbirine düşman oldu yarenler
Kötü söz yıkar da garip erenler.
Kalmadı bu aşkta sümbül serenler.
Yürekte nefreti bitir, öyle gel.

Canın dile gelir söner iflahi
Aşk ile çözülür dünyanın ahı,
Hakkı anmak için gör fecr sabahı,
İçinde illeti bitir, öyle gel.

Uyan ey yâr, düşe düşe yoruldun,
Vuslatı ararken yelde savruldun,
Bu aşkın uğruna bin kez vuruldun.
Bu derin gafleti bitir, öyle gel.

Kırma fani kulu söz ağır yüktür,
Pasli olan kalbi neşterle.söktür
Dil ucunda önce zehiri döktür.
Gönülden gıybeti bitir, öyle gel.

Aşk ateşi yanmaz ise nâr değil
İçte yanan o kor,sana kar değil.
İncitmek kimseye kalan ar değil.
Gönülden hiddeti bitir, öyle gel.

Mihnet ile büyür dertli er kişi,
Aşkın dergahinda siler ter kişi
Uğurda teslimdir koyar ser kişi
Kalbinde mihneti bitir, öyle gel.

Ömür dediğimiz bir kuşluk vakti
Biter geçer gider harcarız nakti
Şasariz beşeriz unutup akti
Verdiğin mühleti bitir, öyle gel.

Fanı mal mülk denen elde hayal düş.
Bir lokma, bir hırka nihayet ölüş.
Faydasiz şaşalar taktirler övüş
Elinde serveti bitir, öyle gel.

Adın gökte olsa ne çıkar yârim
Yerde yoksa insanlıkla kararım,
Görünme de değil zahirde arım,
İçinde şöhreti bitir, öyle gel.

Bu dergah boynunu bükenlerindir
Gözden öze yağmur dökenlerindir.
Rab huzurda "hul"ar çekenlerindir
Ruhunda zilleri bitir, öyle gel.