Birtanem Şiiri - Nalan Çetin

Birtanem diyebildiğim çok az şey kaldı,
Hergün birini daha yitiriyorum.
Bir çocuğun elinden alıp kurtardığım,
Gözüm gibi sevip baktığım
Yanlızlığımı paylaştığım kedim;
Garib'im terketti önce
Ardından da pembe menekşelerim.
Hani çok büyüdüler, rahat etsinler diye;
Saksılarını değiştirdiklerim.
Ve koşumuzun yeşil gözlü kızı,
Hatırladın mı hep birtanem derdim.
Hiç yanımdan ayrılmazdı.
Gitmiş...
Dedesinin yanına okuması için göndermişler.
Düşünüyorum da yitirdiklerimin sorumlusu ben miyim,
Yoksa zamanı gelen yitikler mi bunlar bilemiyorum.
Aklıma rahmetli Emine teyzenin,
Yel girince yorulasıya ovduğu bacakları geliyor,
Korkuyorum..
Ya bu yel benim de biçare kalbime girerse,
Nası, nasıl ovarım yapayalnız tek başıma....