Birsen Ateş Şiirleri - Şair Birsen Ateş

sarıydı rengin
buğulu bir camın ardından
bakar gibiydi gözlerin
yüzün yapışmış ruhuma
öylesine sendeyken
nefesini vermiş ölümde

mutluluğum
yeşil bir vadinin
gelincikleri arasında gezinirken
yaşattığın duygular gibiydi

yalnızlığımın bahçelerinde
kurumuş toprağın suya özlemi gibi
bekleyişlerim


korkak küçük bir kızın

Ararım
Sonsuzluğu masmavi gökyüzünde
Yaşayamadığım
Ruhsal devinimlerinde

Bölünmelerde umarsız bir gelecek var

yaktığım ateşte yürürken
yalın ayak
düşer ömrüme kimsesizliğim
yine de kimseler bilmez
bir adam sevmiştim
uzaklardan

gece gelmelisin ki düşlerime
yakamoz düşüversin denize
kapısı kapanmasın ki yüreğinin
nefesin düşüversin nefesime

25.03.06

içlendim
yanı başımda nefesini duyunca
oysa yalnızlığa alışmıştı dallarım
ah aşk
en olmadık zamanda
nasılda vuruyor

gülüyor uzaklardan güneş
kızıl saçlarıma tutunmuş
bırakmıyor
asıyorum gamzelerimi
çekiyor beni sıcaklığına
dudaklarıma yapışmış dualarımla

ay parlıyor
gözlerinden ışık salıp geceye
inadına ışıltılı bir yakamoz
inmiş denize sevgiyle
sorsam alır mı acaba koynuna
huzur dolarak uyusam