“YAZMALIYIM! ...”
Her şeyi yazmalıyım. Çektiklerimi yazmalıyım... Ve hâlâ kaybetmenin bana çıkardığı “BİLANÇOYU” yazmalıyım… Hep bir şeyler gidiyor... Gelen gidiyor. “ KAYBETTİKLERİM- KAZANDIKLARIM... Teker, teker kayboluyor. “HİSSETTİKLERİM” duyamadığım sesim.. “KOKLAMAYA” kıyamadığım çiçeklerim...
“YAZMALIYIM! ...”
Ayakta olduğumu, gördüğümü, duyabilmenin hazlığını, hissetmenin bana verdiği “ÖFKEYİ, İNATÇILIĞIMIN ve NEFRETİMİN” beni nerelere kadar götürdüğünü... Yıllarca “VER! ...VER! ...VER! ...” elinde kocaman sıfır. Sıfır ve sıfırın altına düştüğüm anları. Soğuk kış gecelerinde üşüyüşümü ve ceplerimin delik olduğu zamanlarda arşınladığım “KALDIRIM TAŞLARI” ile arkadaşlığımı yazmalıyım. Ve bir “GURUR” uğruna arşınladığım yol paralarını yazabilmeliyim... “NEREDE” olduğumu ve “NEREYE” gittiğimi yazmalıyım. Hep yerimde sayıyorum. ilerleme yok... gerileme ah! ... “O DENGE”...
“YAZMALIYIM! … DENGEYİ...”
Bana seni gerek seni
Ben yanarım dün ü günü
Bana seni gerek seni
Ne varlığa sevinirim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta