İşte yine kalemimden dökülen cümleler:
Beynimi kemiren, çözümünü bekleyen korkular:
Varlıkla yokluk arasında gidip gelmeler...
Nedenler...
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Ve ben kimim? .. Ben neyim? .. Ben nereye gidiyorum. Ah! ... bunlara çözüm getirebilsem:...
Belki de okyanusta kaldırım taşlarını yeniden yenilemem gerekecek...
Hiçlik deryasında damla misali... Damlalara sormalıyım belki de...
teşekkür ederim. selam ve saygılarımı sunarım. kaleminize sağlık. 10 puan
ben kimim yetmez, nereden geldik?
nereye gideceğiz, niçin geldik?
bunları cevaplamak görevimiz,
cevabımız doğru olursa bükülmez bileğimiz.
kazım öztürk
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta