Herkes bir değişim peşinde,
taş gibi kalplerin sevgisi kan ağlıyor.
Ruhsuzluğın dumanında,
Yalnızlığa dem vurulmuş bahaneler...
Yalnızlığın sevgisi yarına kadardır,
Yoldaşın sevgisi sonsuza kadardır,
Selim akıllarını elleriyle yerler.
ne şehvet doyurur ne de uzaklık,
Bunca kini bunca nefsi,
Zevk versede öldürmez yalnızlık.
Kişi kendini sen de görürse,
Ortada ne kin ne de nefret kalır.
Kişi kendini kendinde görürse,
Ortada ne ben kalır ne sen...
Kayıt Tarihi : 12.6.2025 20:34:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!