Biriken Yalnızlık Şiiri - Mustafa Yılmaz 11

Biriken bir yalnızlık var çehrelerde
Göz altlarında belirgin yığıntısı
Gelenlerin pervazsız ağırlığı
Gidenlerin bıraktığı kalabalık

Zor değil oysa bir başına kalabalık olmak
Bir elin ile diğerini avutmak
Yoldaş ayakların bir birine
Bir sırtın ulaşamadığı yalnızlık

Var işte duvarlar duyacağın ses için
Sustukların ile yankılansın
Değil mi eksik olan sarılmalar
Kollar işte en soğuk anlar

Bir ayağı kırık masa yalnızlık
İdaresi var olan boğulma
Sessizlik dolar kulaklarına bir başına
Biriken yalnızlıklar vurur kalabalıklarına...