Boşunu umutlanma!
Seni Tanrı gibi sevecek değilim ben.
Ne kadar göz kamaştırsan da
Onun yanında bir gölgesin sen.
Senin için ne Roma’yı yakarım
Ne kendimi, ne başkasını.
Diz çöküp ayaklarıma kapansan da
Değil Kaf dağına, Nemrut’a bile gitmem
Sakın yanlış anlama!
“Seni sevmiyorum” demedim.
Böyle bir kelime çıkmadı ağzımdan
Tabii ki seviyorum seni,
Tabii ki seveceğim.
Ama O’nun için yanan kalbimi
Tutup da sana bağlayamam,
Senin için ağlayamam.
Ama O’nun için?
Göz yaşlarım sel olur, ırmak olur
Korku ve ümit gemisiyle
Kavuşturur beni O’na.
Seni seviyorum elbette,
Ölene kadar,
Mezara kadar da seveceğim.
Fakat…
Seni Tanrı gibi sevecek değilim ben
Çünkü sen güneş değilsin;
Aynasın.
Ya ben?
Aynadaki güneşe vurulan adam.
Güneş, benim
Biricik sevgilim.
18 Şubat 2007 Şanlıurfa
Atilla YargıcıKayıt Tarihi : 19.2.2008 10:06:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiir günler süren uzun bir tefekkürün sonucunda ortaya çıktı. Bütün sevgililerin, sevilen varlıkların, eşin, çocukların, malın, mülkün geçici olduğunu hissettiğim, geçici olmayan, ebedi ve sonsuz olanın Allah olduğunu yoğun bir şekilde hissettiğim bir anda doğdu.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!