Bıraktım kendimi Şiiri - İbrahim Eroğlu 2

Bıraktım kendimi ben salıverdim
Dönüp de geriye bakmam bir daha
Beynimi kemiren ne varsa sildim
Söz verdim kafaya Takmam bir daha

O kadar taktım ki bazen yüzümden
Gözümden okundu bazen sözümden
Yataklara düştün bazen hüzünden
Ayaklandım artık çökmem bir daha

Dostlarımdır dedim üstüne durdum
Hepsinin derdini kafamda kurdum
Onlar için kendi kalbimi kırdım
Kimsenin suyundan akmam bir daha

Maraz doğurur muş iyilik derler
Utanmadan bir de sana gülerler
Hayattan soğuttu beni bu türler
Onlara bir çivi çakma bir daha

Yola çıktığını yolda satanlar
Lafa gelince bol nutuk atanlar
Tutmayıp verdiği sözü yutanlar
Sizinle de yola çıkmam bir daha

Can dostumdun benim arkadaştık biz
Biz seninle hani Kan gardaştık biz
Menfaat uğruna satar mıydık biz
Senin de elini sıkmam bir daha

İnancım kalmadı sevgiye meşke
Aşık olmasaydım diyorum keşke
Onu da çıkardım bu defa başka
Tövbe yüreğimi yakmam bir daha

Ders aldım hayattan Ben de Eroğlu
Ağladım unutmam gözlerim dolu
Yalnız yürüsem de artık bu yolu
Söz verdim sözümden çıkmam bir daha