Bırak İsyankar Bellesinler

Bizi hep feryatlarımızdan bildiler,
Daha doğarken,yaşamaya değmez diye ağladık
Herkes kendi cehennemini yaşarken,
Kim bize cenneti vadedebilirdiki,
Aldandık

Yangınları söndürmeye çalıştık
Kendimiz yanarken
Umutlarımızı feda ettik,umutlulara
Sevgilerimiz armağandı sevgililere
Merhameti öğrettik gönlümüze,
İsyana karşı direndik,
Karşı koyduk bencilliğe
Yanıldık

Hayat sırtımızda,bıçak yarasıydı,
Ve yeğledik hayatı dil yarasına,
Dünyayı horlamak olsaydı gayemiz
Fikirlerimizi,satılığa çıkarırdık,
kıskandık

Yalnızları değil ama,yalnızlığı sevdik
sürülere katılmayıp,
Kartallara özendik,
Dışlandık

Eksikleri fazla bildik,kendimizden
Fazlaların yanına yaklaşamadık
Artık farketmez gayrı,
kaç yaramız olduğu;
Son nefesi vermeden haykır.
Bağır!
Parçala kendini!
Nasılsa inandığımızı yaşatmadılar,

Bırak İSYANKAR bellesinler.........