Bırak, Dokunma… Kalbim Yerinde Kalsın

Bırak…
Dokunma artık.
Kalbim hâlâ yerinde kalsın,
Yerinden oynayan dünya yeter!

Ne bir teselli kaldırırım şimdi,
Ne de bir yalanın omzunu.
Bırak
İnsanlık çoktan düştü üstümden,
Sen de düşme…

Bu kalp,
Yalnızca bir organ değil artık.
Madımak’ta tutuştu,
Bosna’da delindi,
Filistin’de parçalandı…
Ama hâlâ çarpıyor.
İnadına, hala insan kalmaya yeminli!

Bırak, dokunma…
Çünkü bazen bir dokunuş,
Bir daha hiç sarılamayacak
bir hatırayı yırtar.

Bırak
Sustumsa öfkemden değil,
Çığlığımın duvarlara çarpıp geri dönmesinden!

Ben sadece yaşamadım bu acıları,
Taşıdım…
Taşırken bile sustum.
Şimdi susma sırası sende değil artık,
Ama hâlâ sessizsin…

Kalbim yerinde kalsın.
Ama senin ellerin,
O yangını unutanların yakasında dursun.