Bir zamanlar gecekonduda sevda vardı

Bir zamanlar gecekonduda
Sevda yanardı soba gibi.
Kuru ekmek bölüşülür,
Aşk yaşanırdı utangaç, sessizce biri gibi.

Zaman duvar saatinde durur,
Aynı çay ikinci kez demlenirdi.
Ay ışığı pencereye düşerken
Senin gülüşün her şeyi süslerdi.

Kiralık bir mutluluktuk belki,
Ama sahici, ama içten.
Ne altın kolye, ne çiçek buketi,
Bir saç örgüsü yeterdi hepten.

Elini tuttumduğum an bilirdim:
Bu dünya bize dar değil.
Yamalı hayallerimizde
Sevdan, göğsüme konan güvercin gibi.

Seninle pazara gitmek bile
Bir bayram sabahıydı bana.
Karpuzun içi kırmızıysa
Aşk da vardı yoksul soframa.

Ama zaman kalleşmiş sonra,
Büyümüşüz, unutur gibi.
O gecekonduyu yıktılar ya,
Benim içimde yıkıldı biri.

Şimdi yıldızlı evlerdeyiz belki
Ama yıldız yok, karanlık bol.
Bir zamanlar gecekonduydun sen,
Şimdi beton duvarlar kadar soğuk sol.