Bir Zamanda İstanbul Şiiri - Fatma Demir

Nedir ki zaman denilen heyula
İçimde ezele giden bir yol
Kimliğini unutmuş insanlar gelir geçer içimden
Sevgiler yaşatırım bin yıllık öykülerde
Güneş bende açar çiçeklerini
Bulut bende döker gözyaşını
Bir çınar ki doğan içimden sarar cihanın şah damarlarını

Ey hatıraları unutulmaz gizemli şehir
Sen ayrılığın en acısını taşıdın içinde
Gözlerinde onulmaz dertlerle yürüdün günlerce gecelerce
Ve sen kara bir bahtın mavi hülyalarını yaşadın
Kim bilir hüznün adını yeniden koysalar sen olacaktın

Hatırlar mısın kırmızıyı,sarıyı,maviyi
Hatırlar mısın senin için atılan mübarek adımları
Sen ki fethi mübarek kılınan
Sen ki adı ezelden aşk ile yoğrulan
Görmeden sevdiği peygamberin ve de sevildiği
Zamanın içinde büyüttüğü vefa örneği

Kaç zaman geçti sensiz kimsesiz
Görmedim ben senin gibi kendi içinde sahipsiz
Adım adım büyüdü yüreğinde yüreğim
Taşkınların içinde gezdim gözlerindeki kederi
Surlarında gizledin en bilinmezleri
Ben ki sevdim diye yaşadım seni
Şimdi bu gidişlerin ardından bilmem ki ne söylemeli

Karanlıksa aşk ve insafsızca sarmışsa aydınlık
Sen yoksun diye ağlıyorsa
Adını yorgunluktan söyleyemiyorsa dudaklarım
Caddelerinde sokaklarında tüm köşe başlarında
Çılgın martılar semalarında ve bakışlarında
Belki de içinde kalan tek şey yalnızlık

Bunca acının ayrılığın yolu oldu ufukların
Zamandı aranan kayıp şehirlerinde gizlenen
Keder dedin sevdim ecel dedin bekledim
Kader dedin direndim gönül dedin inledim
Ey hülyalı şehir, Ey vefalı şehir
Sen hiç mi bilmedin hiç mi özlemedin
Damarlarını kavuran bendim hiç mi hissetmedin

Öğret bana mazinin kapılarını açan elifi beyi
Anlat bana senin nasıl sevildiğini
İçimi titreten kokunun nerelerden geldiğini
İçindekini dışındakini geleceğinde varlığımın yerini
Beklediklerini gelip geçen ne varsa sendekileri
Anlat bana bunca zaman nasıl eskimeden yenilendiğini

Ben senden öğrendim bilmediğimi bilmeyi
Sende emekledim sende yürüdüm sende koştum
Sende heceledim aşkı sende konuştum
Ararken benliğimi ben sen de kayboldum

Oysa uzundu zamanlar beklerken vuslatı
Sanki bir ben de vardı hasret bir bendim sensiz
Nedendi bu düşünceler her şey sendin neden
Sendin içimden hiç durmaksızın geçip giden

Şimdi anlıyorum sabretmeyi susarak konuşmayı
Aşkın kendini siyaha boyayıp gecede kaybolmasını
Şimdi anlıyorum seni İstanbul
Bir an olsun yeter ne olur ne olur İstanbul
Sende beni ara öyle bir zamanda bul ki
Sende kalayım unutup zamanı sana dalayım
Ne olur İstanbul bir zamanında beni bul