İnsanlık...
Barış çizgisine karış adım kala yığıldı
Gözlerinden düşen umut yüklü bakışlarını
Karış adım ötede yeryüzünde bıraktı
Üstelik ayağındaki çelme ve kucağında çocukla...
Yolculuk...
Nasır tutan ellerle, ayakların zorunlu göçüydü
Belki de bilinmezliğeydi ama umut yüklüydü yelkenler
Yelekler cana tutunmuş, can figan, can yitik
Vurdu kendini bir sahile, üstelik çocuktu...
Yaralandı...
Ağlayan mekândı, maneviydi, Aksa'ydı
Kulaklarını tıkayan beş kara parçaydı, Afrika dahil değil
İşiten, duyan bir ses yükseldi toprağımdan:
"Mescid-i Aksa’yı gördüm düşümde
Götür Müslümana selam diyordu
Dayanamıyorum bu ayrılığa
Kucaklasın beni İslâm diyordu"
Duyulmasa da yedi cihanda, bir umut çığlığıydı bu,
Bir başkaydı yüzü, üstelik daha çocuk.
23.9.2017
(Mehmet Akif İnan'ın Mescid-i Aksa Şiirinden Alıntı Yapılmıştır.)
Kayıt Tarihi : 18.8.2017 11:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Duyulmasa da yedi cihanda, bir umut çığlığıydı bu, Bir başkaydı yüzü, üstelik daha çocuk.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!