Eski köhne bir han, kırık dökük bir masa.
Yalnızım yine sensiz dört duvar arasında.
Saymayı bırakabilirim içtiklerimi,
İlk yudum ile son yudum arasında.
Yan masada bir adam; üstü başı perişan,
Acıların bıraktığı derin izler yüzünde,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Güzel bir şiir.....tebrikler
Sarmışsın belimi,
Hayalinle paylaşıyorum rakı kadehimi...
tebrikler
Güzeldi..:))
Tebrikler
Öner Kaçıran
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta