Bir yolun kiyisinda Şiiri - Mehmet Bildir

Bir Yolun Kıyısında

Hikâye gibi başlayan,
ama sonu olmayan bir yolun kıyısındayım.
Yıkık dökük düşlerime sarılmışım,
uçurumun en ucundayım…

Bir bir darağacından düşen umutlarım,
ipekten bir kumaş gibi yırtılan özgürlüklerim…
Parça parça sökülüyor göğüs kafesimden.
Gökte ıssız kalmış bir kara bulut gibi —
gözlerim, ardından döküyor sana
tüm pişmanlıklarımı.

Gül’ün dikeninde,
papatyanın kısa ömründe,
baharda boynunu büken gelinciğin yalnızlığında vardı
hırçın yasemenler...

Ezilen mi,
dökülen mi,
en çok da bataklığa sürüklenen mi?

Vahşileşmiş bir doğada
bağrımı tarumar eden kokun mu kaldı geriye?
Kırlangıcın gözyaşı,
benimse yalnızca
avuçlarımda kalan nasır.

Nefes nefese kaldığım bir ömür…
Tüm tuzakları bana karşı savaş açmış gibiydi.
Daldan dala,
sokak sokak,
adres adres —
bir bir siliniyorum senden.

Nice destanlar yazılmış toprakların
yeşermeyen tek çiçekleri biz olmuşuz.
Nice duygular sığdırdığımı sandığım
küçük gördüğüm dünyaya…
meğer seni yok saymışım.

Senin yokluğunda
küçücük bir rüzgârda devrildiğimi fark ettiğimde
ne kadar küçük olduğumu anladım.

Gölgesinde yaşadığım,
adını bile bilmediğim tüm çiçekleri
anı olarak biriktirmişim kendime.
Zamansız açan zambakları,
ıslaklığıyla büyüyen nergisleri,
"seviyorum" cümlesine sığdıramadığım bir papatyayı
dağ eteğinde bırakmışım…
kibrimle.

Kendime baktığımda,
taş kesilmiş bir medeniyet gibi
toprak altında hissettim varlığımı.
Kahramanı olmayan bir hikâyede,
her şeye ihanet eden bu kalbimin
pişmanlığında boğuluyorum artık
her gördüğüm rüyada.

Yaz mevsiminde üşüdüğümü,
güneş tepedeyken kavrulmuş bir yumurta gibi —
beyazı pişerken,
sarısı gibi donup kalmışım.

Ne çok şey yaşadım senden sonra.
Ben daha otuzumda
yummuşum gözlerimi
haberim olmadan.

Dünyası olan ama hayali olmayan
bir masaldan ötesi değilim artık.
Varla yok arasında bir yerdeyim.
Ve bir gece,
apansız uykuya dalıp gitmişim...

Mehmet Bildir