Bir Yolcunun Hali Şiiri - Zühre Türkeli

Bir Yolcunun Hâli
Bir yolcu vardı, ağır adımlarla yürüyen, Sırtında yükü değil, yüreğiydi eriyen. Zannedersin uzun bir tırmanıştı biten, Oysa yokuşlar değil, çevresindeki insandı cidden yoran.

Her selam verişte, ruhundan bir parça gitti, Her yeni beklentide, bir umut daha tüketti. Gürültü değil yoran, fısıltılar, sessiz dertti, Kendi kuyusuna düşen, el uzatanı beklerdi.

Şimdi durdu, nefes alıyor derin bir yerde, Etrafında ne ses var, ne de sahte perde. Anladı ki en büyük sığınak, kendi gönlünde, Ve en zorlu savaş, dışarıdaki izlerdi bedende.

Ve anladı ki bazen, en büyük güç, Yoluna çıkan her sesi, sessizce itmek. Kendi göğsünde saklı, huzurun sırrı, İnsan yorgunluğuna karşı, içindeki hür rüzgâr. ..10.11.2025