Bir yolcu gelir, bir yolcu gider!
Ne o yollar bitti, ne o yollarda gide gele yol çizgilerine yazdığım kaderim.
İçime sığmayan bir çağlayan olurdu yüreğim. Havadaysam dağları sayardım bir bir. Sılam yakınlaşıyor diye. Bulutları kovalardı gözlerim, sevincim kuşların kanatlarında rüzgârla yarışırdı.
Yere süzülürken birkaç dakika sonra kavuşacağımın tesellisi sukut derdi.
Karadaysam, uzar uzar sonu gelmezdi yolların.. Her dağın gölgesinden güç alırdım. Her gördüğüm ağaca bir çentik sallardı gözlerim. Yine geleceğim diye.
Giderken uzayan yollar; dönerken kâbus olur, yüreğime hançer vurur, gözlerime de iki bulut otururdu.
ilk baxışda vuruldum,
gözlerine baxanda men
başın eyib utananda
utanışına vuruldum men
bezen asta bezen yavaş
Devamını Oku
gözlerine baxanda men
başın eyib utananda
utanışına vuruldum men
bezen asta bezen yavaş
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta