Bir yol... Şiiri - Suskun Adam Zeynepp

Bi yol arıyorum çaresizliğime…
Öyle zamansız geldin ki,
şarkılarda ve şiirlerde kaldı anlatamadığım ne varsa.
Sanki bir kuş gibi kanatlanır yüreğim;
kırıldığım yerden yeniden yeşerdim,
içimde filizlenen bir şey var—
ve çiçek açan ben…
Aklıma geldikçe solan yine ben.

Unutmadım…
Gelip geçen yılların ayakları çaresizce takılırken prangalarına,
harfl er kâğıda kifayetsiz kaldı.
Bazı satırların can acısı hâlâ taze;
sevdaya giden yolun,
yüreğinin en uzun yol oluşu gibi…

Hakikat şehrinde kimseler kalmamış.
Zamanın içinde bitmeyen arayışlar,
güzel gözlerde yorgun bakışlar,
mutlu gülüşlerde suskun yürekler var.
Gördüğünüz kadarıyla bilinen ben,
perde arkasında bilinmeyen bir sahne.

Her düşündüğümde ağlarım…
Sarılan tek kişi, içimdeki çocuk.
Minik kollarını boynuma dolar,
ve gözlerimden dökülür yalnızlık.

Ben “yolumu kalbinde buldum” derken,
kırılmış bir gönül fısıldar içimden:
“Bir kelebeğe geleceği anlatmak kadar anlamsızdır
bazı şeyleri anlatmaya çalışmak…”

@dsız..
@dressiz mektuplar ✍️✍️✍️