Doğumdan ölüme giden yolda bir tek saniyesini bile hak etmeyen varlıklarla
her nesneyi kabullendik,çok vakit harcadık,dönüşü olmayan kilometreler
katettik bomboş sokaklarda,kah bir özge düş gördük aslı yıpranmış uykularda,
kah beraber yürüdük binlerce basamak aralıklarında,anlayamadık avuç içlerimizden
eksik olmayan duaları,uslanmadık sonraları,bir tek umuda binlerce akitti
beynimizden geçen,fark ettiğimizde yıkık bir kentti artık elimizde kalan,
yüz kızartıcı suçtu beklide yaptıkları,düzen o kadar meşrudu ki;
Seni her özlediğimde sevgilim,
Gökyüzüne bakıyorum;
Göğün mavisinde gözlerini görüyorum çünkü.
Seni her özlediğimde bir tanem,
Denizlere bakıyorum.
Ufuğa bakınca mucizeni görüyorum çünkü.
Devamını Oku
Gökyüzüne bakıyorum;
Göğün mavisinde gözlerini görüyorum çünkü.
Seni her özlediğimde bir tanem,
Denizlere bakıyorum.
Ufuğa bakınca mucizeni görüyorum çünkü.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta