Bir Yanılsamanın Ardından Ölenler Var İç ...

İçimdeki adam yaşasın diye nice hayaller kurdum,
Gönlümün atlasına umut renkleriyle nakışlar vurdum.
İçsel savaşlarında bir yoldaş olmak istedim her an,
Oysa şimdi anlıyorum ki, sevdam bir yalanmış nihan.
Ah, o yanıltıcı bakışlar, o sözlerin sahteliği,
Bir serap gibiydi her şey, bir düş perisinin gölgeliği.
Ben, ruhumun en derininden bir sevgi sunarken naif,
O, meğer başka limanlarda demirleyen bir gemiymiş zaif.
Şimdi kalbimde bir kırık ayna, binlerce parçası var,
Her birinde o yabancı yüzün silueti ağlar durur bi karar.
Yalancı birine gerçek sevda sunmanın acısı derindir,
Ruhumun en ücra köşelerinde yankılanır, bitmez bir iniltidir.
Huzurun yittiği bu diyarda, bir garip yolcuyum şimdi,
Geçmişin hayaletleri peşimde, geleceğe dair endişe içimde.
Virginia'nın o melankolik dünyasında kaybolmuş gibiyim,
İç sesimin fısıltıları, ruhumun derinliklerinde bir ney gibi.
Ey içimdeki sızı, ey gönlümün kanayan yarası,
Bu acı, bir ömür boyu sürecek mi, dinmeyecek mi hiç arası?
Belki de zaman, bu zehri yavaş yavaş söküp atar içimden,
Ama o sahte sevdanın izi, bir ömür silinmez derinden.