Bir Yalnızlık Masalı Şiiri - Ali Haydar Tuğ

BİR YALNIZLIK MASALI

Ali Haydar TUĞ

Mor sümbüller konar, katran gecelere seninle hep bilirim
Senin yokluğunda sırdaş olur, ifrit duygular hep bilirim
Serzenişlerin duyulur belki, kim bilir; kaç gece düşlerimde
Bir sen bilirsin yalnızlığı, birde ben kendi gurbetimi yalnızca

Kambur düşlerin sağanağında düğümlenir hasretin her gece
Aşkın sofralarında şerbet yerine, zehir içtim seninle her gece
Kurda, kuşa yoldaş oldum, yalnızlığın ormanında her gece
Bir sen bilirsin bu yalnızlığı, bir de ben kendi gurbetimde yalnızca

Kefen giyer gibi bürünmektir, o hasreti sevgiliye bilirim
Zor zamanda koşuma girmektir, belki de en çorak düşlerimde
O bakışlar ki zemheride ıslak saçlarının uçuşu gibi yıldızlara
Bir sen bilirsin bu yalnızlığı, bir de ben kendi gurbetimde yalnızca

Demir parmaklıklar kapanır, loş, kasvetli günlerin bitiminde
Farelerle küf kokulu hücrelerin, kasveti karşılar beni öteden
O buğulu gözlerinden ruhuma akar gibi geceler kalır geriye
Bir sen bilirsin bu yalnızlığı, bir de ben kendi gurbetimde yalnızca

Sözcükler düğümlenir, boğazımda susmak neye yarar haykırmak neye
Soluk alışım gibidir o hasretin, olmadan yaşayamam bilirsin
Hücrelerde kasvet dökülür, hatıralarından bitimsiz zamana
Bir sen bilirsin bu yalnızlığı, bir de ben kendi gurbetimde yalnızca

Son sözlerimden alındın bilirim belki zamansız belki de erken
Çağırmak neye yarar senin olmadığın yarınlarda baharı
Yalnızlıktır bunun adı sahibi olmaz, kanayan yara gibi
Bir sen bilirsin bu yalnızlığı, bir de ben kendi gurbetimde yalnızca

Haydi, kalk gidelim al eline tuğunu, yalnızlık bizi bekler
Serseri düşlerin sağanağındayım sağ yanıma hasret düşer
Sol yanıma kasvetli gecelerden geriye kalan yalnızlık ve hüzün
Bir sen bilirsin bu yalnızlığı, bir de ben kendi gurbetimde yalnızca