Bütün firkatlerin özüsün sen.
Yaraların kalbime kazındığı her gecede
Adını duymayan rüzgâr bile susar.
Sensizliğin bile senden bir iz taşıdığı
Kıyamet sessizliğinde beklerim seni.
Sanki her ayrılık, sana çıkacak bir yol gibi
Dökülür içime, ağır ve sessiz...
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta