Bir veda busesi verdi giderken
Geçmiş günlerin hatırına dedi
Titredi elleri, gözleri nemli
Sessizce süzüldü son bakışları
Gönlümde yankılanan eski ezgiler
Hatıralar düştü tek tek, peşpeşe
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta