Bir Umut Olmalı Hala Şiiri - Barış Karagöz

BİR UMUT OLMALI HALA

Savaşların galibiydi öfke
Savunmasız bedenlerin kapanmayan yarası
Kanayan yarasıydı
Bir nasırdı öfke zihinlerde
Kartlaşmış, kök salmıştı beyine
Bir belaydı öfke dünyamızda
Karaydı, karanlıktı
Güneşimize perdeydi öfke
Alevleri bir rüzgâr edasıyla söndürüyordu
Zorbanın kemireniydi öfke
Yak, yık dedirtendi
Ve umudumuzdu sevgi
Öfkeye dur diyecek yegâne bileşendi
Ama o da yetmedi direnemedi öfkeye
Öfke hâkimdi düne bugüne
Bu hâkimiyet yarın için bir olasılıktı belki de
Sevgiyi diriltebilirdik hala
Bir umut olmalı içimizde
Sevgiyi güçlendirip, egemen kılabiliriz yarınlara.
Dur diyebiliriz bu kötü gidişata
Sevginin doğuranı yüreklerimizle
Kararan güneşimizi aydınlatabiliriz hala
Sönen alevleri ateşleyebiliriz
Bombalanmamış bir şehir bırakabiliriz yarınlara
Kan yerine yağmurlarla bereketlenen bir toprak
Altında gömüt bulunmayan bir kara parçası
Bırakabiliriz hala çocuklarımıza
Sevgi ektiğimiz bir vatan toprağı
Armağan edebiliriz hala,
Doğacak çocukların avuçlarına
Uçak sesleriyle ürkmez çocuklarımız uykularında
Kuş cıvıltılarıyla uyanırlar sabahlara
Böyle bir dünya yaratabiliriz hala
Kırmızı ve tonlarının
Yalnızca; gökkuşağında bulunduğu bir dünya

Barış Karagöz 13.03.2004 cumartesi
14:36 Erzincan