Ölümse, ölüm benim hakkım diyemedim.
Ben bu ölümü, bir türlü kabullenemedim.
Korkar oldum gecelerden, ıssız ve sessizliklerden.
Kendimle baş başa kalıp hesaplaşmaktan.
Kaybettim, en büyük zenginliğimmiş bilemedim.
Evlat, torun, mal, mülk hiç birini yerine koyamadım.
Elli yıl geçse de kardeşim, ben sana doyamadım.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta