Bir Uçurum Kenarı Şiiri - Ece Özgan

Bir uçurum kenarındayım öylesine bakıyorum etrafa
Dün yanımda olan insanlardan eser yok şimdi
Yapayalnız bir başınayaım burda
Bir uçurum kenarındayım yürüyorum bilinçsizce
Oysa bugun nikah masasında olmamız gerekti senle
Memura EVET dememiz deftere imza atmamız gerekti
Tâki sen o canavara yenik düşüne dek.
Beyazlar içinde seni beklerken
Ölüm haberini aldım gözlediğim yoldan gelen yabancıdan
Bir volkan patladı kalbimin en iç damarlarından
Yürüyorum seni beklediğim yollarda
Biliyormusun minik kuşum yürüdüğümüz yolun sonu uçurummuş
Belki beş adım kaldı yolun sonuna
Patlayan volkanın lavları getirdi beni buraya
Birazdan senle EVET demek için o masaya
Geliyorum minik kuşum yanına
Atacağım son adımda vereceğim son nefesimde
Bir tek seni anacağım
Ve hala yapayalnızım bir uçurumun kenarından sana geliyorum hayatım.

EVET,EVET, EVET YALAN DÜNYADA OLMASA BİLE
GERÇEK DÜNYADA SENLE HERŞEYE EVET.