Ah be çocuk hep uzaklarda kaldın
Bilemedim hayatın hangi öfkesine takıldın
Hepimiz bir parçası olduk ayrılıkların
Birer demet hüzünler acıtsa da ruhumuzu
Bir o kadar da mutlu gülümsemeler
Hiç unutmadım çocukluğunu sen o minicik adımlardın
Koşup gelip boynuma sarılan kollarımda gülücükler sunan
Bez beşikte salladığım ninnisin özlemsin sevgisin
Yüreğimin bir köşesinde hep o bebeksin
Bir uçurtmaya yazdım adını takılıp kuşların kanatlarına
Sana ümitler bırakacaklar ulaştıracaklar dualarımı
Açar ya güneş bir yağmur sonrası
Gülücükler dağıtıp çiçekli dallar
Güzel günler sevgiler bırakacaklar
Hayatın hep vardır muzip bir yanı
UNUTMA
Kayıt Tarihi : 14.10.2025 22:01:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ah be çocuk hep uzaklarda kaldın Bilemedim hayatın hangi öfkesine takıldın Hepimiz bir parçası olduk ayrılıkların Birer demet hüzünler acıtsa da ruhumuzu Bir o kadar da mutlu gülümsemeler
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!