Neler alışıyor insan şu koca dünyada
Yokluğa varlığa birde darlığa
Her zaman olmasa da yalnızlığa
Alışamıyor gönül yar sensiz yaşamaya
Herşeye alışıyor ayrılıklara
Gözler alışıyor da uykusuzluğa
Dedi: düş içime sır olsun müsveddeler.
Uçsun bir dem! uçsun buzdan kalbimde.
Hangi yitik güzden kalmış bu yaprak
Bu bahnamede şal.. inmez üstümüzden
Devamını Oku
Uçsun bir dem! uçsun buzdan kalbimde.
Hangi yitik güzden kalmış bu yaprak
Bu bahnamede şal.. inmez üstümüzden
gidenin ardında kalmanın çabasıdır içinden doğan körpe yalnızlık bebeği..
ona bakacaksın,büyüteceksin..
o ağlayacak sen güldüreceksin..
...caksın ...ceksin..
ne terk edileceksin o günden sonra bebeğini..
nede terk edileceksin bebeğin tarafından..
mecburen .)
tebrikler..
'Yüreğim yanıyor yar senin yokluğunda'.... Özlem kavurucu duygudur hele bir sevdanız hak ettiği karşılığı göremediyse o özlem acı veren duygudur artık.... demek geldi içimden.... Teşekkürler
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta