O yabanıl erik beyazdır,
onun arkasında, Mayıs yeşili,
kendini giyinik olarak düşler köknar.
Daha ötelerde: paslı bir teneke dam,
rüzgârın açtığı bir pencere, öyle karanlık ki,
bütün bu mekân bize yabancı gibi.
Yukarıda: yağmurun peçesi arasından
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta