O yabanıl erik beyazdır,
onun arkasında, Mayıs yeşili,
kendini giyinik olarak düşler köknar.
Daha ötelerde: paslı bir teneke dam,
rüzgârın açtığı bir pencere, öyle karanlık ki,
bütün bu mekân bize yabancı gibi.
Yukarıda: yağmurun peçesi arasından
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta