Bir Sonbahar Akşamı...

Hep hatırlanmaya mahkum sevdalarım vardı benim.
Hep unutulmaya mahkum bir yüreğim.
Hayalimde yaşattığım bakışlar ve hiç unutulmayanlar.
Bir sonbaharda kapattım kapısını sevdaların.
Bir akşam vakti düştüm yola gitmek istercesine.
Ve unutmak için hep hatırladıklarımı delicesine.
Bir sonbahar ıslaklığıyla sırılsıklam,
Bir fırtına havasında yüreğim.
Yürüdüm dermansız bacaklarımla,
Korkuları hiç ettiğim kuytulara.
Bir sonbaharda kaybettim gençliğimi,
Yarım kalmış sevdaların anılarında.
Ve hep hatırlanmaya mahkum,
Bir suçlu edasıyla hatırladığım gözlerin vardı yanımda.
Bir sonbaharda kaybettim aşklara, yoksunluklara,
Ve yalnızlığa dair ne varsa.
Ve ne varsa sana dair sonbaharda yitirdim.
Binbir acıyla…

Bir sonbahar akşamıydı,
Soluk nefesler üşürken ayazda,
Gözlerini alıp yanıma,
Yürümüştüm hiç korkmadan, en derin uçurumlara…
Bir sonbahar akşamıydı,
Yoksulluğum yoksunluğun hikayesiyken,
Kaçmak istemiştim seni ardımda bırakıp.
Ne yanılmışlığım sığmıştı geceye,
Nede sensizliğim.
Ve ben öylece gitme demeni beklemiştim.
Yağmur yağmaya başlamıştı şehrin üstüne.
Bir sensizliği almıştım yanıma,
Birde ağlatan hasretin vardı.
Ve gözlerin düştüğünde aklıma,
Ne yüreğim nede bu şehir kaldı.
Bir sonbahar akşamıydı,
Dokunduğum rüzgarların saçlarına takıldı düşlerim.
Bir deniz mavisi yalnızlıkla mahzundu gülüşlerim.
Bir sonbahar akşamıydı,
Ölümünün hikayesiydi yüreğim.
Korkular sarmadan içimi,
Ve ürpertmeden bedenimi,
Yürümüştüm en derin uçurumlara…
Ardımda mezarım olmayacaktı.
Bedenim teneşire bile konmayacaktı benim.
Bir sonbahar akşamıydı,
Vakit hayata uzak,
Ölüme ise çok yakındı…

Yusuf MESCİOĞLU
14.07.2004