Bir Şiirin Ucundayız Şiiri - Nimet Öner

‎
Bir Şiirin Ucundayız

Ben seni
‎bir şiirin en sancılı yerinden sevdim
‎ne başı belliydi bu aşkın
‎ne sonu
‎sadece içindeydik
‎bir çıkışı olmayan kalp sokaklarının
‎
‎Hani bir gün döneriz diye
‎hiç silmedim adını yastığımdan
‎geceler boyu kokunu sakladım
‎bir battaniyenin kıvrımında
‎
‎Ağlamaktan utanmadım
‎çünkü her gözyaşımda
‎biraz daha sevdim seni
‎Evet, eksildim
‎ama sevdamdan değil
‎sana ulaşamamaktan eksildim
‎
‎Kimse görmedi
‎ben seni hangi mevsimde üşüdüm
‎kimse bilmedi
‎kaç gece alnımı dizlerin sanıp
‎uykusuzluğa yaslandım
‎
‎Sen gittin
‎ama kalbim sana sıkı sıkı tutundu.
‎ben gitmedim,
‎çünkü her gidişte senin sesinle çağrıldım geri
‎
‎Yüreğimde yerin hâlâ sıcacık
‎öylece duruyor
‎ne başkası silebildi
‎ne zaman yontabildi seni içimden
‎
‎
‎Şimdi,
‎bir şiirin ucundayız sevgili
‎Elimi uzatsam
‎ya sen düşeceksin dizelerime
‎ya ben sığamayacağım hiçbir kitaba
‎
‎Azra Nimet Öner
‎