Ayağımda pranga ilk defa itilip kakılmadan götürülüyorum
Bir şeyler olduğunu hissediyorum. Demir parmaklıklardan geçiyorum.
Bu yerleri hiç bilmiyorum ilk kez buralardan geçiyorum.
Herkes çok sessiz hiç küfür eden yok beni de bir sükunet kaplıyor
Saati soruyorum sabahın 5:30 diyorlar anlıyorum zamanın benim için durduğunu
Artık yürümüyoruz, kafamı kaldırıyorum karşımda dar ağacı ve yüzümde bir tebessüm
Her işkenceden sonra öldürülen onurum ve her sabah yeni işkenceler için diriltilen bedenim
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta