. Bir Şey Söylemedin Giderken

Gittin bir akşam üstü
Mehtap sensiz
Dalgalar sensiz
Sere serpe bıraktın gölgeleri
Şimdi hepsi bedensiz

Islığı sustu rüzgârın
Karanlığa gömdü kendini mehtap
Güneş kızgın doğdu bu sabah erken
Çok bekledim
Bir şey söylemedin giderken

Çılgın dalgalar dövdü yüreğimi
Başımı çevirdim, bakamadım
Ayak seslerin durur kulaklarımda
Şimşekler yağmur getirdi gözlerime
Gittiğin köşeye oturdum, ağladım

Bir şey söylemedin giderken
Ne sebepten bahsettin ne dönmekten
Yeşiller kurudu umutlarımda
Sarardım
Korkuluklara döndüm beklemekten

Hayatımın tek nakışıydın
Söküldü bütün eflatunlar, pembeler
Ayrılığı işledim her satırına
Siyaha büründü
İnanmazsan bak sensiz bütün geceler

Sevgide korku olmaz derlerdi
Ya beni de götürmezse iye uyandım her şafak
Vadiler yarattım endişelerimden
Sen gittin
Ben ardından baktım gözyaşlarımı yudumlayarak

Denizler yüreği derdim, engin
Sevda dehlizlerini saklar masmavi sular
Hasret labirentlerine atıldım
Çıkış bulamadı inan
Uykusuz bütün uykular

Bir şey söyleseydin giderken
Gelmeyeceğim deseydin, dönmeyeceğim deseydin
Bilirdim hiç değilse
En karanlık acı çukurlarına atar mıydım kendimi
Giderken bir kelime olsun söyleseydin

Bak şimdi, azraili arıyorum köşe bucak
Gel dese
Gel dese sensiz yaşamaktansa
Her gün ölmektense
İnan gideceğim koşarak