Bir şey kalmalı benden sana

istediğin her şeyi al benden güzelim
gözlüğümü, kitaplarımı, bu yorgun kalbimi
hatta şu eski sinema biletlerini bile
çünkü artık ne gitmek kaldı bana
ne de dönmek sana

al ceketimi mesela
ceplerinde hâlâ sen varsın
bir mendil gibi düşüyorsun elime
yağmurun başladığı her akşam
adını içime çekiyorum, sigara gibi

sen bilmezsin
bu şehirde bir adam
bir kadını unutmamak için
kaç sokaktan vazgeçer...

ben, o sokakları ezberledim
ismi silinmiş sokak levhalarını
hiç açılmayan pencereleri
gökyüzü bile değişti sensiz
mavi değildi artık, biliyor musun
grinin bin tonunu öğrendim
ama hâlâ seni unutamadım

bir gün döneceğini sanmadım
dönme zaten
çünkü artık dönerken ne getirirsin bilmiyorum
ama
bir şey kalsın benden sana
bir yangın izi belki
bir şarkının kıyısında adım
ya da en olmadı
bir umut kırıntısı
senin bile fark etmeyeceğin kadar küçük
ama benim ömrüm kadar ağır.

gecenin en sessiz yerinde hatırlarsan
beni değil belki
ama içindeki boşluğu
bilsen yeter
çünkü o boşluğun adı bendim
sen bilmesen de