Bir sevginin esiriyim ben.
Öyle bir esir ki;
Beni benden alan,
İçinde hem coşku hem özlem barındıran,
Coştukça coşturan,
Engin bir denizin dalgalarında,
Bir oyana bir bu yana savuran,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta