Bir Sevdim Bin Öldüm Şiiri - Ahmet Kısa

Leyla’nın aşkına yollara düştüm
Ben gibi bir mecnun hiç görülmedi
Bir sevdim bin öldüm çölleri deştim
Kabrimde solan gül hiç dirilmedi.

Yıllarca ağladım yaram kanarken
Puslu akşamlara baykuş tünerken
Melekler sırtını aşka dönerken
Feleğin defteri hiç dürülmedi.

Beyaz kelebekler uçmuyor artık
Gecemden yıldızlar geçmiyor artık
Bülbüller ağzını açmıyor artık
Saatler vuslata hiç kurulmadı.

Aldığım nefesin sensiz tadı yok
Telli turnaların tek kanadı yok
Savrulduğum yerin henüz adı yok
Belli ki bu şehre hiç girilmedi.

Hüzünlü gölgeler sarmış her yanı
Ruhumda çürüyor solan her anı
Bitmez içimdeki yürek isyanı
Bu aşkın sefası hiç sürülmedi.

Sevenler kopamaz gönül eşinden
Sevenler uyanmaz tatlı düşünden
Bîçare koşsam da her gün peşinden
Bu kalbim sevmekten hiç yorulmadı.

_ Ahmet KISA _

Dost yüreklerden inciler

Arı olup gezdim dağı kırları
Çürüttüm içinde çoğu sırları
Saymazsak geçmişte bazı kurları
Bu gönül bu kadar hiç vurulmadı.............Osman Öcal

Takvimden gün diye hep hüzün düştü
Her gece aklıma hep yüzün düştü
Ömre yaz gelmedi hep hazan düştü
Yine de bu yürek hiç darılmadı........Derya Sezer

Ah-u zâra döndü yürek burkuldu
Kimse sormaz beni nasıl bir kuldu
Dikenler yetişti elde sunuldu
Bu yürek toz oldu hiç kırılmadı.....Nuran Aksoy