Ruhum çaresizliğin alazlarıyla kor olmuş bir gemi gibi
yaşamın kıyısında güvenli bir liman arar dururum.
Uğradığım her limanda bir kan mazarası
insanlık dilim dilim doğranmış, feci bir elemdir seyretmesi.
Ya bu gemiyi yaksam diyorum, sessiz sedasız
yada denizleri tutuştursam, limanları baştan aşağı kül etsem.
Çaresizlik denilen musalla taşındayım
Her gün bu kadar güzel mi bu deniz?
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Devamını Oku
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Terörün amaçları arasında -her gün medyada yayınlanan artık bıktığımız amaçlar dışında- insanı yalnızlaştırmak denilen bir şey de vardır...Korku ve dehşet hissini körükleyerek bunu güvensizlik duygusuyla da destekleyip her an ve her yerde tehlikede olduğun psikolojisini yaratmaya çalışır.Dolayısıyla belirli bir süre sonunda artık hiç terör olayı olmasa da siz her an olacakmış endişesiyle yaşamaya başlarsınız ve o terör odakları artık,yaşamınıza hükmetmeye başlar...Ne yapıp ne yapmayacağınızı belirler...En tehlikeli durum da budur...Özgür insanlar zulmün,baskının ve şiddetin önünde boyun eğmeyen insanlar olduğundan,özgür insanlar teslim alınamaz,terör kendi karanlığında boğulacaktır,diyerek saygılar sunuyorum efendim...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta