Bir sabah uyandığında bakarsın boş yastığa
Sıcaklığından uzak yatağın dondurur duygularını hatıralar
Sanki uyanmamış gibi kapatırsın gözlerini
Dilersin gördükleri kötü bir rüya
Bir sabah uyandığın da elini uzatırsın boşluğa
Arar geçmişini sıcaklığı artık o eski bir hikaye
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta