Bir Özür Mektubu Şiiri - Yusuf Bozan

''natamam dizeler''

Ben dilenciyim kapına dayanan.
At işte!
Gönlünden ne koparsa,
Kalbindeki sevgi kırıntılarından.

Yalnızlığın hüzne karıştığı yazın,
Hüzzam yağmurunda;
Sarılırken gün delinmez geceye,
Bir ümit ver.
Yeter! Fazla bekletme beni.
Ve dinle yüreğimin sesini,
Belki sorularına cevap bulursun.

..........
Sersefil zamanın yoksul çocuğuydum.
Kundura boyar, çiklet satardım.
Eylül zamanı gelince,
Birkaç defter
Ve ikinci el kitaplar alırdım.
Tatmıştım bir kere
Hayatın acı biberini.
Sabahları bir dilim ekmeği,
Olmayan katığıma batırır;
Bir bardak çayı yudumlar,
Salına salına okula varırdım.
O zamanda tanıdım seni.
O tebeşir kokulu sınıfta,
O tozlu sıralarda
Sevgimi değil,
Kalbimi vermiştim sana.
Küçüktüm, ufacıktım
Yabancısıydım aşkın.
İlk hazım,
İlk heyecanımdın.

Adını yazmıştım sırama.
Paydos zili çalınca,
Yoksulluğuma;
Bir de senin yokluğun eklenince,
Gizlice ağlardım.
Gün ağarmak,
Yarın olmak bilmezdi.
Her gün erkenden okula varır,
Sevinç çığlıkları atardım koridorda.
Çünkü seni görecektim
C sınıfında.

Varlığın huzur veriyordu bana.
Bu yüzden sevmezdim tatil günlerini
Sevmezdim seni özlemeyi.
Bilmeliydin bendeki seni.
Senin için bittiğimi,
Seni sevdiğimi bilmeliydin,
Söylemeliydim seni sevdiğimi.

….Oysa, gecenin rengiydi yaşantım.
…….Karanlıktım alabildiğine.
………Her defasında
……….Yamalı pantolonumdan,
…………..Lastik ayakkabımdan utandım.
Yoktu hiçbir şeyim,
Aşkın olamazdım.

Her gece sensizliğin,
Yalnızlığın şarkıları çalınır
Şehir radyosunda.
“Seninle ilk defa” larım,
“Ümitsiz aşk” ım olursun.
Bir anda,
Bir bulut yangını başlar,
Bir özlem tufanıyla savrulurum.
Gel! Derim, Kurtar! derim;
Duysan da beni, duymasan da.

Yoksul hayatımın tek varlığıydın.
Ekmeğime katığım,
Suyum aşımdın.
Rüyalarımda kadınımdın.
Hiç bilmesen bile,
Hüzünlü şarkılarım;
“Ah le yar,
Yine başımda sevdan var” ımdın.

Bir çizik atmıştın yüreğime.
Her zaman seni andım
Ve seni anlattım.
Senin için bittiğimi,
Seni nasıl sevdiğimi anlattım herkese.

Sarılırken bin ümitle geceye,
2-4 nöbetlerim olmuştun.
“Az mı? ” bekledim pencerende.
Adını,
Gecenin saklı yıldızı koymuştum.
Her gece sensizliğin,
Yalnızlığın şarkıları çalınırdı
Şehir radyosunda.
“Kara sevda” larım,
“Güz gülleri” m olmuştun.

İmkânsızı istemek benimki
Biliyorum.
Ve ben bu şiirle
Sana bir son veriyor,
Senden özür diliyorum.

***********************************
duygulu duygusuz/tekil dünyalı

Yusuf Bozan
Kayıt Tarihi : 12.2.2015 14:58:00